Kyttaro live

Γιοκαρίνης, Ζιώγαλας, Μηλιώκας, Παπαδόπουλος: Ολοζώντανοι στο Κύτταρο

Με την δέουσα καθυστέρηση (τριών ακαδημαϊκών τετάρτων) βγήκαν οι τέσσερις μουσικοί στην σκηνή. Ο Αλκιβιάδης Κουκουλίδης στο μπάσο, ο Απόστολος Κατσάνος στις ντραμς, ο Δημήτρης Χατζηδημητρίου στα πλήκτρα και ο κιθαρίστας Γρηγόρης Γιαρέλης στο τραγούδι, πιάσαν αμέσως την ατίθαση «Mustang Sally», που ο Ουίλσον Πίκετ έκανε σουξέ το 1966. Παρεμπιπτόντως και προφανώς, κανείς τους δε ζούσε εκείνη την μακρινή χρονολογία –ούτε καν ως κόνσεπτ.

Πριν τελειώσει το κομμάτι, έχουν επίσης βγει στην σκηνή του Κύτταρου οι τέσσερις οικοδεσπότες της βραδιάς. Και τούτοι δω, όσο και να πεις, το 1966 το έχουν στο τσεπάκι τους… Γύρω από αυτό το ηλικιακό κόνσεπτ, άλλωστε, περιστρέφονταν και τα πρώτα σχόλια-καλαμπούρια που αντάλλαξαν ο Γιάννης Γιοκαρίνης (το τζόβενο της παρέας), ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Γιάννης Μηλιώκας και ο Λάκης Παπαδόπουλος, υποδεχόμενοι το κοινό στο πρώτο παρασκευιάτικο λάιβ τους, στην εμβληματική σκηνή της οδού Ηπείρου. Έπονται δυο ακόμη, στις 22 και στις 29 του μήνα.

Με τα τραπέζια σε αγαστή άπλα λόγω κορονοϊού, λίγους όρθιους στην μπάρα, και τον μέσο όρο ηλικίας των θεατών να καβατζάρει χαλαρά τα 40+, ξεκίνησε το πρόγραμμα. «Σαν σταρ του σινεμά» του Ζιώγαλα, «Γκρέκο μασκαρά» του Μηλιώκα, «Έλα, γοριΛάκη» με τον Λάκη (-άκη, -άκη♫) να σταματάει το άσμα για ένα πρόχειρο φροντιστήριο στίχων, ώστε να λειτουργήσει καλύτερα το ρεφρέν, και «Τσικαμπούμ» του Γιόκα. Αυτά τα τραγούδησαν όντας όλοι μαζί επί σκηνής.

Κι ύστερα, πιάσαν να βγαίνει ο καθείς μόνος του, να λέει τέσσερα-πέντε δικά του τραγούδια, να κάνει λίγο λακριντί με το κόσμο, και μετά πάλι απ’ την αρχή, γύρος δεύτερος. Ο Νίκος με την κιθάρα του και τα μάτια κλειστά. Ο Λάκης με παρδαλό πουκάμισο, και σκονάκι ανά χείρας με τους στίχους του «Να με παίρνανε τα σύννεφα» της Βέμπο στην δικιά του διασκευή. Ο Μηλιώκας, με το ίδιο πάντα λιπόσαρκο σουλούπι και το ίδιο αγέλαστο σαρκαστικό χιούμορ να απευθύνεται κάθε τόσο, εντός ρόλου, στο κοινό. Ο Γιόκα, όρθιος κι αεικίνητος μπρος στα πλήκτρα του, με φωνή καμπάνα και μπλουζάκι μαύρο που διατράνωνε «Ούτε μια γουλιά!». Ποτού, παιδιά, ποτού…

Ο τύπος και η ουσία

Μέχρι τις δυο παρά, σερί το πήγαν οι τέσσερις τραγουδοποιοί-φετίχ της δεκαετίας του ’80. Κι έκλεισαν όλοι μαζί με το «Κακοσάλεσι», το «Βασιλική, τον έρωτα», και την αγέραστη «Ευλαμπία». À propos αλήθεια, είναι τελικά η ασθένειά τους χρονία; Θέλω να πω, και το ’17 είχαν ξανακάνει πανομοιότυπο λάιβ, πάλι στο Κύτταρο –ακόμα και με την ίδια διάταξη επί σκηνής! Ακούστε, χρόνιοι μπορεί να είναι, κι ασθενείς ενδεχομένως, αλλά αυτά είναι προσωπικά δεδομένα του καθενός και δεν είναι του παρόντος. Όμως, με την έννοια της αρρώστιας της ωραίας, που έρχεται και σε πιλατεύει γλυκά και δεν σ’ αφήνει να ντουλαπιάσεις τις μουσικές της νιότης σου, ε, ναι, οι τέσσερις αυτοί τραγουδοποιοί τραγουδάνε ακόμα. Και καλά κάνουν.

Κι ας μην το κάνουν πάντα καλά –συχνά οι φωνές τους υπολείπονταν εξόφθαλμα των όσων είχαν γράψει και τραγουδήσει οι ίδιοι πριν από κοντά 40 χρόνια. Τα φωνητικά του Χατζηδημητρίου έδωσαν λύσεις επ’ αυτού, ενώ ο πάντα πραγματιστής Μηλιώκας δεν επιχείρησε καν τον ψηλότερο τόνο στο ρεφρέν του «Ποιμενικού ροκ» του. Μας το πάσαρε με χάρη κι εμείς ξελαρυγγιαστήκαμε ενθουσιασμένοι –όπως, άλλωστε, και στο «Και θα χαθώ», το «Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες», ή το «Για να σ’ εκδικηθώ», φυσικά, όπου παίξαμε (και) τον ρόλο του Μητροπάνου.

Σ’ αυτά τα λάιβ, άλλωστε, δεν πας για τις αψεγάδιαστες ερμηνείες. Πας περισσότερο για να ξαναζήσεις αναμνήσεις, για να εκπλαγείς πόσο θυμάσαι στίχους παλιούς, για να χαρείς κάτι κουρασμένα παλικάρια που ακόμη πάλλονται με την μουσική –το χέρι του Λάκη να κρατάει τέμπο σαν αφιονισμένο, η ηθελημένα ανέκφραστη θεατρικότητα του Μηλιώκα, τα κλειστά μάτια του Νίκου, οι σούζες του Γιόκα στα πλήκτρα.

Σ’ αυτά τα λάιβ, εκείνο που μένει τελικά είναι κάτι περισσότερο από τα καλύτερά μας χρόνια. Είναι αυτό που είπε, σχεδόν συγκινημένος, πάνω στο χειροκρότημα μετά το θαυμάσιο «Για το καλό μου» ο Μηλιώκας: «Σας ευχαριστώ που μ’ αγαπάτε όπως είμαι.» Ε, αυτό.

Kyttaro live

 

INFO:
ΠΟΡΤΕΣ: 21.00
ΕΝΑΡΞΗ: 22.00
ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ: 15€
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ-ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΘΕΣΕΩΝ:
210 8224134 – 697 764 1373 & [email protected]

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ.
Στην παράσταση θα επιτρέπονται -μόνο- καθήμενοι.
Το εισιτήριο αφορά αποκλειστικά θέση καθήμενου σε τραπέζι
και προϋποθέτει ελάχιστη κατανάλωση προϊόντος
πρόσθετης αξίας 7€ (μπύρα) ή 10€ (ποτό).
Φιάλη ποτού: 80€ / Φιάλη κρασί: 40€

FB EVENT: https://bit.ly/3vsJgFW

Ο κάτοχος του εισιτηρίου, βάση της σχετικής νομοθεσίας,
υποχρεούται να επιδείξει κατά την είσοδο:
[α] ταυτότητα [β] πιστοποιητικό εμβολιασμού κατά του Covid-19
ή [γ] πιστοποιητικό νόσησης Covid-19 που εκδίδεται τριάντα
(30) ημέρες μετά από τον πρώτο θετικό έλεγχο
και η ισχύς του διαρκεί έως εκατόν ογδόντα (180) ημέρες
μετά από αυτόν.

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ  ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: