Ο τραγουδοποιός Φίλιππος Πλιάτσικας μιλά για το μυθιστόρημά του "Ο Υπασπιστής του Αυτοκράτορα"
Το 1798, στο ταξίδι του προς την Αίγυπτο, ο Ναπολέων Βοναπάρτης «κρύφτηκε» για κάποιο διάστημα στην Ιεράπετρα της Κρήτης, κάτι που λίγοι γνώριζαν κι ακόμη πιο λίγοι έμαθαν ποτέ. Δίπλα του, ο Ζαν Λινιέ, ο πιο πιστός αξιωματικός και παιδικός του φίλος απ’ τις γειτονιές της Κορσικής. Τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, μια άγρια, τρικυμισμένη νύχτα, η Σοφία Σινιώρη, μια υπέροχη γυναίκα, στη δίνη ενός αναπάντεχου, μοιραίου έρωτα, φυγαδεύεται από την Κρήτη στη Μάνη, και κατόπιν στην Πεντέλη, για να καταλήξει στο Παρίσι, συνοδεία του Μπερναρντέν, ενός απόστρατου αξιωματικού.
Πάνω από δύο αιώνες μετά, η Σοφί Λινιέ, ένα κορίτσι τού σήμερα στην πρωτεύουσα πόλη της Γαλλίας, τη μέρα που αποχαιρετά τη μητέρα της, Λιμπερτέ, για το μεγάλο ταξίδι, ανακαλύπτει ένα από χρόνια κρυμμένο μυστικό σε έναν παλιό πίνακα ζωγραφικής. Τα βήματά της θα την οδηγήσουν στη νοτιότερη γωνιά της Ευρώπης, την Κρήτη, και μετά στην Πεντέλη, σ’ έναν έρημο πύργο, όπου μέσα από τα μάτια της και την ψυχή της θα ενωθούν, μ’ έναν τρόπο σχεδόν μεταφυσικό, οι δυο τόσο μακρινοί κόσμοι, που χωρίζονται από αιώνες, με τη ρωγμή του ανεκπλήρωτου ωστόσο να χάσκει εντός τους. Κι ίσως έτσι λυτρωθούν κι απελευθερωθούν από τα δεσμά μιας αιώνιας προσμονής.
Η παραπάνω είναι η σύνοψη του, μυθιστορήματος «Ο Υπασπιστής του Αυτοκράτορα» (εκδόσεις Ψυχογιός) του Φίλιππου Πλιάτσικα, ο οποίος αποφάσισε να συναντήσει και να συναντηθεί με την ιστορία και τη μυθοπλασία. Ως προς την συγγραφή το βάπτισμα του πυρός, το είχε πάρει το 2015. Όταν και είχε κάνει την πρώτη απόπειρα με «Το όνομα» (εκδόσεις Καστανιώτη). Περισσότερο ώριμος στον «Υπασπιστή του Αυτοκράτορα», καταθέτει ένα ανάγνωσμα, που ναι μεν έχει ιστορικά στοιχεία, αλλά η ουσία του, είναι ο αγώνας του ανθρώπου να πάρει απαντήσεις. Άξονας του βιβλίου ο έρωτας. Αλλά ο αναγνώστης δεν θα μείνει μόνο σε αυτόν. Με όχημα τις ηρωίδες του βιβλίου, θα γυρίσει και ο ίδιος τον χρόνο πίσω, αναζητώντας απαντήσεις της δικής του ζωής. Όπως πάνω κάτω συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια είτε με τους Πυξ Λαξ είτε με την προσωπική του διαδρομή.
Ποια είναι η αιτία και η αφορμή για τον Υπασπιστή του Αυτοκράτορα;
«Η αφορμή ήταν μια βόλτα στην Ιεράπετρα που συνάντησα μια επιγραφή σε ένα παλιό σπίτι η οποία έγραφε ότι εκεί έμεινε για ένα βράδυ ο Ναπολέων Βοναπάρτης .Η αιτία όμως είναι η μεγάλη μου αγάπη στη λογοτεχνία την οποία είχα από πολύ μικρός και κάποια στιγμή όπως έδειξαν τα πράγματα ήταν αναπόφευκτο να μετατραπεί και στον αναλυτικό λόγω ενός μυθιστορήματος. Γράφτηκε σε δύο φάσεις .Η πρώτη το 2017 κι η επόμενη μέσα στην καραντίνα της πανδημίας .Αλλά και στις δύο φάσεις με χειμαρρώδη τρόπο .Η έρευνα σαφώς ήταν πολύ μεγάλη για να μπορώ να μπλέξω την ιστορία με την μυθοπλασία .Όσο για τα σύνορα μεταξύ των δυο θα μου επιτρέψεις να τα αφήσω στο ταξίδι που θα κάνει ο αναγνώστης ως μια κρυφή αλήθεια »
Στην αντιερωτική εποχή που ζούμε ο έρωτας είναι από τους θεμέλιους λίθους της. Έχει αλλάξει όμως στο πέρασμα των αιώνων;
«Ο έρωτας πάντα κατά τους φιλοσόφους είναι η εναρκτήρια δύναμη, ο καταλύτης, το απαραίτητο για την εξελικτική μετάβαση .Με οποία σκαλοπάτια κι αν τη μετράει κανείς»
Αν στο βιβλίο σου, ο Αυτοκράτορας είναι η ιστορία, ο υπασπιστής ποιος (τι) είναι;
«Η ιστορία δεν είναι ο αυτοκράτορας .Απλά η μισή ιστορία εκτυλίσσεται στα χρόνια του .Η ιστορία είναι το αίνιγμα και οι ερωτήσεις για τα βαθιά και τ΄ αναπάντητα της ζωής όλων μας.»
Η στιχουργία σε βοήθησε στη συγγραφή του μυθιστορήματος; Η’ είναι τελείως διαφορετική διαδικασία;
«Η στιχουργία είναι ο συμπυκνωμένος τρόπος να λες πράγματα .Ο πιο κωδικοποιημένος .Η λογοτεχνία είναι ο πιο αναλυτικός»
Σκέφτεσαι να ανέβει στο θέατρο το μυθιστόρημα ; Κι αν πότε κι από ποιους; Τι μπορούμε να γνωρίζουμε από τώρα;
«Αισθάνομαι απίστευτα τυχερός γιατί με αφορμή αυτό το βιβλίο γνώρισα εξαιρετικούς ανθρώπους οι οποίοι πολύ γρήγορα έγιναν φίλοι μου και μαζί τους σκεφτόμαστε μήπως μπορέσουμε να μεταφέρουμε το βιβλίο αυτό στην θεατρική σκηνή. ο Κώστας Γάκης η Νατάσα Φαίη Κοσμίδου η Ιωάννα Παπακωνσταντίνου είναι οι καινούργιοι φίλοι μου που μαζί τους θα προσπαθήσω να επιχειρήσω αυτό το καινούργιο βήμα»
Τι γίνεται με τη μουσική, τους καλλιτέχνες μεσούντος του κορονοϊού; Βλέπεις να αλλάζουν οι συνθήκες εργασιών; Θα επιβιώσει για να μιλήσουμε για τα δικά μας, η μουσική και το τραγούδι;
«Η μουσική και το τραγούδι θα επιβιώσουν σίγουρα γιατί επιβίωσαν και από πολύ χειρότερες καταστάσεις. Οι άνθρωποι όμως που υπηρετούν την τέχνη αντιμετωπίστηκαν δυστυχώς με μία ρηχότητα θα μπορούσε κάποιος να πει και αυτό είναι το πολύ απογοητευτικό. Άνθρωποι που σέβονται κι αισθάνονται κοντά στην επιστήμη ακολουθώντας όλες τις οδηγίες της ,όχι μόνο σήμερα αλλά από πάντα, βρέθηκαν στο στόχαστρο με έναν πολύ επιφανειακό και εν τελεί ακαλλιέργητο τρόπο .Μαγαζάκια ,καφέ, εστιατόρια έπαψαν να παίζουν μουσική .Χωρίς λόγο .Παραστάσεις καθημένων σε χώρους με μάσκες και μόνο για εμβολιασμένους θεατές έπαψαν να παίζουν μουσική. Για ποιον λόγο ; Και για να προστατεύσουν οι «ειδικοί» και το κράτος ποιον ακριβώς ; Ρισκάροντας την μεσομακροπρόθεσμη κατάσταση στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και την υγεία τους (ψυχοσωματική και όχι μόνο).Τελικά υπάρχει μόνο το βραχυπρόθεσμο σ αυτή τη χώρα ; Κι ενδεχομένως η αλαζονεία μιας ξαφνικής εξουσίας;»
Οι Πυξ Λαξ, στα χρόνια της διαδρομής τους έχουν δημιουργήσει φανατικούς φίλους και φανατικούς εχθρούς. Ενίοτε έχετε και λοιδορηθεί. Σήμερα, ενδεχομένως περισσότερο ψύχραιμος και με περισσότερη πείρα, πώς τοποθετήσε σήμερα σε όλο αυτό το σκηνικό;
«Υπήρξαμε και αισθανόμαστε ακόμη πολύ τυχεροί για αυτό που απλόχερα ο κόσμος μας έδωσε κι εξακολουθεί να μας δίνει .Για το τοξικό κομμάτι που ανάφερες η φράση που θα μπορούσε κάποιος να πει είναι πως η ανοησία είναι παρούσα έτσι κι αλλιώς ,πολλές φορές περνάει δίπλα μας και κάποιες φορές δυστυχώς είναι κι ανίκητη…»
Ένιωσες ποτέ ότι την… άκουσες λόγω της επιτυχίας;
«Δεν ξέρω αν αυτό είχε συμβεί ποτέ .Αλλά σίγουρα κι αν την είχα ακούσει δεν θα το άκουγα …»
Τα επόμενά σου σχέδια; Είτε αφορούν στη μουσική είτε στη συγγραφή;
«Παραγωγές σε νέους ανθρώπους όπου μπορώ να βοηθήσω .Πυξ Λαξ νέο τραγούδι .Και κάθε μα κάθε φορά που θα υπάρχει η ανάγκη να γράψω κάποιο λογοτεχνικό κείμενο θα τη σέβομαι και θα την ακούω. Α! Κι ας ελπίσουμε κάποια στιγμή αυτή η λάμψη που έφερε η ξαφνική φήμη και έκανε το μάτι πολλών «ειδικών» να γυαλίσει να φύγει και δουν την περίπτωση της εξασθένησης της πανδημίας όταν αυτή έρθει (αν δεν έχει έρθει ήδη) ώστε να αφήσουν την έρμη τη μουσική ήσυχη και να ξαναπαίξουμε ζωντανά. Εννοείται πως οι αποφασίζοντες δεν είναι άμοιροι ευθυνών γι΄ αυτή την κακοφωνία ( η μουσική δεν είναι η πρώτη φορά που υποτιμάται ) και μέσα μας αυτό σίγουρα έχει καταγραφεί»
