Μετά από ένα χρόνο -λίγο περισσότερο λίγο λιγότερο δεν έχει κι ιδιαίτερη σημασία- απουσίας κάθε συναυλιακού δρώμενου -φαντάζει λίγο σουσουδίστικο να προσπαθεί κάποιος να επιλέξει τι θέλει να δει και να ακούσει, αλλά έτσι είναι η ζωή. Όταν σου λείπει κάτι το εκτιμάς και όταν το έχεις αρχίζεις τα ναι μεν, αλλά… Όπως και να έχει όμως το φετινό καλοκαίρι σαφώς είναι περιορισμένο με σχέση με τα προηγούμενα, όσον αφορά τον αριθμό των συναυλιών που θα παρακολουθήσουμε -δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ισχύει και ο περιορισμός στον αριθμό θεατών- οπότε οι επιλογές δεν είναι ιδιαιτέρως πολλές. Από την άλλη αυτό δεν αναστέλλει το δικαίωμα στην επιλογή, βάση γούστου ή ενστίκτου του υπογράφοντος. Για να δούμε λοιπόν τι θα επιλέξουμε χωρίς σειρά αξιολόγησης.
Από την Τυνησία με αγάπη
Ο Ανουάρ Μπραχίμ (Αραβικά أنور ابراهم) συνθέτης, δεξιοτέχνης στο ούτι και καινοτόμος στο έργο του, συνδυάζει την αραβική κλασική μουσική με την παραδοσιακή και τη τζαζ. Εγκατέλειψε για ένα διάστημα την Τυνησία για το Παρίσι και εκεί συνεργάστηκε με τον Μορίς Μπεζάρ για το μπαλέτο του Thalassa Mare Nostrum και με τον Γκαμπριέλ Γιαρέντ ως λαουτίστα για την ταινία του Γαβρά Hanna K.
Ταξίδεψε στις ΗΠΑ και τον Καναδά, υπέγραψε συνεργασία με την ECM Records με την οποία ηχογράφησε μια σειρά σημαντικών άλμπουμ. Σε αυτά, περιλαμβάνεται το “Thimar“, που ηχογραφήθηκε με τον σαξοφωνίστα Τζον Σούρμαν και τον μπασίστα Ντέιβ Χόλαντ.
Στο Ηρώδειο (17/6) με το κουαρτέτο του θα παρουσιάσει ένα καινούργιο πρόγραμμα, που συνδυάζει αγαπημένα κομμάτια με την εκτέλεση νέων διασκευών.
Γαλλία, Περσία, Ινδία
Ο Keyvan Chemirani γεννήθηκε στο Παρίσι και μεγάλωσε στη νότια Γαλλία, όπου ο πατέρας και ο δάσκαλός του τον εισήγαγαν στην παράδοση του zarb, του περσικού κλασικού τυμπάνου. Έχει παίξει διεθνώς ως σολίστ και συνοδός. Εκτός από το zarb, παίζει το bendir, τα τύμπανα, το udu και το ινδικό santur. Το έργο του βασίζεται στους ρυθμούς της περσικής ποίησης αλλά επίσης αντλεί έμπνευση εξίσου από τη μετρική επιστήμη της μουσικής της Νότιας Ινδίας, από την τροπική μουσική από τη λεκάνη της Μεσογείου έως την Ινδία, καθώς και από τους μάστερ τζαζ.
Το μεθυστικά λυρικό ύφος προσδιορίζεται από τη τζαζ, πρώιμη, κλασική, μπαρόκ και σύγχρονη μουσική, ινδική, κελτική, τουρκική και ελληνική παράδοση. Με στοχαστική και εορταστική διάθεση, εμφανίζεται με τη Rhythm Alchemy στις 2 και 3 Ιουλίου, στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Μαζί τους ο Σωκράτης Σινόπουλος.
Ο master της ECM
Το όνομα του Νορβηγού σαξοφωνίστα Γιαν Γκαρμπάρεκ είναι σχεδόν ταυτόσημο με την έννοια της ευρωπαϊκής τζαζ αλλά και με τον περίφημο «ήχο» της ECM, της δισκογραφικής εταιρείας που έχει εκδώσει το σύνολο σχεδόν της ηχογραφημένης μουσικής του. Το καλλιτεχνικό του μουσικό ιδίωμα με το λυρισμό και την ποιητικότητά του, καθιερώνεται σα μια διεθνική και πανανθρώπινη γλώσσα, ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’60, όταν ακολουθούσε τα βήματα του John Coltrane.
Ο λυρικός και ποιητικός ήχος του, έχει σφραγίσει μουσικές και άλλων μεγάλων μουσικών, από τον Κιθ Τζάρετ ως την Ελένη Καραΐνδρου, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα, από την τζαζ ως την world αλλά και την κλασική μουσική. Διανοούμενος της μουσικής, συνθέτης και σαξοφωνίστας που έχει αφήσει πίσω του τα τετριμμένα, αναζητά συνεχώς νέους δρόμους.
Η μόνη σταθερά του είναι το καλλιτεχνικό του «σπίτι», το Jan Garbarek Group, το Κουαρτέτο με τον Rainer Brüninghaus, τον Yuri Daniel και τον Trilok Gurtu, τον Ινδό «βασιλιά» ντράμερ.
Είναι για αυτόν ένα είδος οικογένειας, μια ένωση πιστών συντρόφων που θα εμφανισθεί στις 3 Ιουλίου στο Ηρώδειο.
Ηλεκτροακουστική μουσική
Ο Yoann Lemoine – ο Woodkid δηλαδή – θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παιδί θαύμα, αλλά πλησιάζει τα 40. Αυτό φυσικά δεν εμποδίζει τον Γάλλο σκηνοθέτη μουσικών βίντεο, γραφίστα και συνθέτη να είναι ένας από τους σημαντικούς δημιουργούς της ηλεκτροακουστικής μουσικής. Ακόμη και αν το συγκεκριμένο είδος δεν είναι στα αγαπημένα σας, ακούστε το τελευταίο του άλμπουμ «S16».
Καταιγιστικός, αυθόρμητος και συνειδητοποιημένος παρουσιάζει ένα παζλ ήχων που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Ίσως για αυτό κάποιοι τον έχουν χαρακτηρίσει έως neofolk δημιουργό. Έχει σκηνοθετήσει βίντεο όπως του Drake με τη Rihanna (Take Care), του Moby (Mistake), της Katy Perry (Teenage Dream) και της Lana Del Rey (Born to Die and Blue Jeans). Ήταν επίσης υποψήφιος για Γκράμι για τα τραγούδια του «Run Boy Run», «I Love You» και «Goliath».
Στις 7 Ιουλίου θα παρουσιάσει ένα οπτικοακουστικό θέαμα, όπου συμπρωταγωνιστούν η μουσική με την εικόνα, στο Ηρώδειο.
Μινιμαλιστική μουσική
Αν και η επιλογή της ημερομηνίας μπορεί να μην είναι και η καλύτερη (4/8, Ηρώδειο) η εμφάνιση του Brian Eno, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Μαζί με τον αδερφό του Roger Eno, θα είναι μαζί για πρώτη φορά στη σκηνή αν και ηχογραφούν μαζί από το 1983.
Συνεργάστηκαν για πρώτη φορά μαζί με τον Ντανιέλ Λανουά στο σάουντρακ του For All Mankind, του Αλ Ράινερτ για την προσγείωση του Apollo στο φεγγάρι, το οποίο κυκλοφόρησε ως άλμπουμ με τίτλο Apollo: Atmospheres and Soundtracks. Επιπλέον, έχουν γράψει μουσική για τις ταινίες Dune (1984) και Όπερα (1987) και ήταν υποψήφιοι για BAFTA για τη μουσική τους στη σειρά Mr. Wroe’s Virgins (1993) του Ντάννυ Μπόιλ. To 2020 κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία Deutsche Grammophon το πρώτο κοινό άλμπουμ τους, Mixing Colours. Ακολούθησε, λίγους μήνες αργότερα, ένα EP με έξι κομμάτια, το Luminous.
Ο Άγγλος μουσικός, συνθέτης, παραγωγός, εικαστικός και θεωρητικός της μουσικής, βοήθησε στην εισαγωγή μοναδικών εννοιολογικών προσεγγίσεων και τεχνικών ηχογράφησης στη σύγχρονη μουσική. Γεννημένος στο Suffolk, ο Eno, σπούδασε ζωγραφική και πειραματική μουσική στη σχολή τέχνης του Ipswich Civic College στα μέσα της δεκαετίας του 1960 και στη συνέχεια στο Winchester School of Art.
Έγινε μέλος του glam rock συγκροτήματος Roxy Music, ηχογράφησε δύο άλμπουμ με το γκρουπ, αλλά έφυγε το 1973 εν μέσω εντάσεων με τον frontman Bryan Ferry. Στη συνέχεια ο δρόμος που επέλεξε τον κατάστησε από τις πλέον ιδιοφυείς περσόνες της μουσικής, ενώ μεταξύ άλλων είναι αυτός που ανακάλυψε τον όρο ambient music. Παράλληλα με το σόλο έργο του, ο Eno έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Robert Fripp, Harmonia, Cluster, Harold Budd, David Bowie, David Byrne, John Cale, Jon Hassell, Talking Heads, Ultravox, Devo, U2, Coldplay, Daniel Lanois, Laurie Anderson, Grace Jones, Slowdive, Karl Hyde, James, Kevin Shields, Damon Albarn.
Το ποδόσφαιρο ως όπερα;
Τέλος και μόνο ο τίτλος The Soccer Opera / Όπερα ποδοσφαίρου σε μουσική και σκηνική σύνθεση του Λευτέρη Βενιάδη, δεν μπορεί παρά να προκαλεί περιέργεια. Ο δημιουργός αντλεί υλικό από τις γεμάτες ένταση ποδοσφαιρικές αναμνήσεις του και τις ανασυνθέτει σε μια πρωτότυπη όπερα.
Πώς θα σας φαινόταν ένας αγώνας ποδοσφαίρου 3×3 όπου οι ποδοσφαιριστές είναι λυρικοί τραγουδιστές και χορευτές; Και όπου δύο αντίπαλες χορωδίες, στη θέση των φιλάθλων, τραγουδούν, αντί για συνθήματα, δύσκολα πολυφωνικά τραγούδια; Και τι γίνεται όταν ο παρουσιαστής του αγώνα ξεπερνά τον απλό σχολιασμό και ξεκινά τα πολιτικά σχόλια πάνω στην παγκόσμια επικαιρότητα; Φάσεις, πέναλτι, κίτρινες κάρτες, διαμαρτυρίες, γκολ, χαμένες ευκαιρίες, οφσάιντ, παράταση είναι τα συστατικά μέρη του απρόσμενου λιμπρέτου της αυστριακής συγγραφέως Gerhild Steinbuch, που σκηνοθετεί η Sofia Simitzis.
Τους τραγουδιστές-ποδοσφαιριστές συνοδεύουν επί σκηνής το μουσικό συγκρότημα Ventus Ensemble και η νεανική χορωδία ομοίων φωνών Sonorae του Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας “Μαρία Κάλλας”. (Πειραιώς 260 Δ, 5 και 6 Ιουλίου).
