Στο βιβλίο του ο δημοσιογράφος – συγγραφέας εξιστορεί το ταξίδι πέντε και πλέον δεκαετιών ηλεκτρισμού – Βραδιά αφιέρωμα στο Κύτταρο τη Παρασκευή 5 Νοεμβρίου
«Η σχέση μου με το ελληνικό rock αρχίζει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να ανοίγει την πόρτα της μουσικής. Κάπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ως μαθητής της πρώτης Γυμνασίου ακούω τον πρώτο δίσκο, που είναι το Μεταφοραί εκδρομαί ο Μήτσος του Δημήτρη Πουλικάκου. Ήταν μια μουσική πρόταση του φίλου της εποχής Βασίλη Χριστοδούλου, δίσκο τον οποίο μου έγραψε σε μια 60άρα κασέτα Maxell, όπου έπιανε την πρώτη και μέρος της δεύτερης πλευράς. Την υπόλοιπη κασέτα τη «γέμισε» με τον δίσκο Ζωντανοί στο Κύτταρο – Η pop στην Αθήνα. Πρόλαβαν να χωρέσουν τα δύο τραγούδια της Δέσποινας Γλέζου «Αποσμητικά» και «Επίκαιρα», η «Απογοήτευση» των Δάμων και Φιντίας, ο Εξαδάκτυλος, το «Ξεχασμένο Πηγάδι Καραδοκούσε το Θύμα του», και ο μισός «Ηλεκτρικός Σωκράτης» των Socrates Drank The Conium. Αυτή ήταν η πρώτη ουσιαστική μύησή μου στο ελληνικό rock. Ήταν η εποχή που δωρίζαμε δίσκους ο ένας στον άλλον με αφορμή ένα πάρτι, μια γιορτή, κάποια γενέθλια, ή γράφαμε κασέτες αφιερώνοντας χρόνο σε ένα φίλο που του άρεσε η μουσική και ζητούσε μια κασέτα ν’ ακούσει. Οι μουσικές αυτές φιλίες ήταν ανεκτίμητες, ανιδιοτελείς και γενναιόδωρες.»
Γιάννης Αλεξίου
Σε αυτές τις (ούτε) διακόσιες λέξεις, ο δημοσιογράφος, συγγραφέας, συλλέκτης δίσκων βινυλίου Γιάννης Αλεξίου και κυρίως ρέκτης της ροκ μουσικής, εξηγεί την γενεσιουργές αιτίες που λίαν προσφάτως τον οδήγησαν, στο βιβλίο του «Πρωτοπόροι του ελληνικού ροκ» (εκδόσεις Όγδοο, δεύτερη έκδοση). Ουσιαστικά πρόκειται για μελέτη, καταγραφή και αποτύπωση της έρευνας που έκανε για πολλά χρόνια είτε λειτουργώντας ως δημοσιογράφος είτε μόνος του, για να καλύψει, συμπληρώσει και εμβαθύνει σε αυτό που ονομάζουμε ιστορία του ελληνικού ροκ. Η δε ιστορία του, αποτυπώνει όλη τη διαδρομή από τις δεκαετίες του ΄60 έως τις ημέρες μας. Πέντε δεκαετίες ηλεκτρισμού με τους πρωτοπόρους του ελληνικού ροκ εν ρολ. Το θετικό στο βιβλίο αυτό είναι ότι ο Γιάννης Αλεξίου, γνωρίζει τη σκηνή και κυρίως δεν την αντιμετωπίζει ψυχαγωγικά ή κουτσομπολίστικα. Διεισδύει, προχωρά σε βάθος για την εξέλιξη του Rock στην Ελλάδα από την εποχή των ορχηστρών και των μοντέρνων συγκροτημάτων στα rock groups, το new wave και το punk έως την alternative rock σκηνή.
Πενήντα πρωταγωνιστές και συγκροτήματα, αφηγούνται πρόσωπο με πρόσωπο και με το χέρι στην καρδιά, τι συμβαίνει εδώ και μισό αιώνα χωρίς να μασάνε τα λόγια τους. Η rock συμπεριφορά, η rock σκέψη, οι ιστορικές συναυλίες και ηχογραφήσεις, τα μεγαλύτερα μουσικά γεγονότα, τα στέκια, τα clubs… μια ολόκληρη εποχή ζωντανεύει σε 360 σελίδες γεμάτες αλήθειες και μυστικά του Ελληνικού Rock, που έρχονται στο φως για πρώτη φορά.
Προσωπικότητες που άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στο Ελληνικό Rock και αφιέρωσαν τη ζωή τους σ’ αυτό, χωρίς να λοξοδρομήσουν, όπως οι: Δημήτρης Πολύτιμος, Αλέκος Καρακαντάς, Δημήτρης Πουλικάκος, Λουκάς Σιδεράς, Γιάννης Δρόπαλας, Socrates Drank The Conium, Πελόμα Μποκιού, Σταύρος Λογαρίδης, Κώστας Τουρνάς, Δέσποινα Γλέζου, Ηρακλής Τριανταφυλλίδης, Τάσος Φωτοδήμος, Θοδωρής Τρύφωνας, Ηλίας Ασβεστόπουλος, Τζόνι Βαβούρας, Λήτης, Γιώργος Βανάκος, Magic de Spell, Παρθενογένεσις, Κυριάκος Δαρίβας, Θοδωρής Δημητρίου, Παύλος Παυλίδης, Θάνος Ανεστόπουλος, Γιάννης Αγγελάκας, Ενδελέχεια, The Earthbound κ.α., που αποτυπώνουν την ιστορία του Ελληνικού Rock, όπως την έζησαν.
Στις σελίδες των «Πρωτοπόρων», διαβάζουμε λοιπόν για το κέφι και το μεράκι των πρώτων ελληνικών συγκροτημάτων, τα όνειρά τους, τα στέκια τους, τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας, το Rock στην Πλάκα και τους θρυλικούς τσαμπουκάδες, τις συνθήκες ηχογράφησης ιστορικών δίσκων στα στούντιο τα άγρια χρόνια τoυ punk και new wave, τη κίνηση των ελληνικών γκρουπ στα 90s και πολλά άλλα.
Η έκδοση συνοδεύεται με σπάνιο φωτογραφικό υλικό από το αρχείο των Ελλήνων rockers, αλλά και του συγγραφέα, ενώ περιλαμβάνει επίσης ένα αδημοσίευτο συγκλονιστικό κείμενο του Δημήτρη Πολύτιμου γραμμένο σε δύσκολες συνθήκες, το καλοκαίρι του ’68, για το pop-rock, επιπλέον υλικό με μαρτυρίες από μορφές της Ελληνικής Rock για σημαντικά γεγονότα και πρόσωπα της ελληνικής και διεθνούς σκηνής, καθώς και ένα κατάλογο δίσκων που προτείνει ο συγγραφέας για Ελληνική Rock Δισκοθήκη.
Ηρακλής & Λερναία Ύδρα
Στους «Πρωτοπόρους» ο αναγνώστης αποκαλύπτει μεταξύ άλλων τα εξής:
– Για ποιον έγραψε το «Που Να Γυρίζεις» ο Παύλος Σιδηρόπουλος.
– Πώς έγινε τραγουδιστής ο Δημήτρης Πουλικάκος.
– Η κόντρα του Βλάσση Μπονάτσου στους Πελόμα Μποκιού.
– Ποιο συγκρότημα έμεινε για δύο μήνες φυλακή στο εξωτερικό.
– Πώς συνέβη ακριβώς το δυστύχημα των Juniors.
– Ποιος τραγουδιστής δεν μπήκε ποτέ στο αεροπλάνο στερώντας έτσι την καριέρα του συγκροτήματός του στην Αμερική.
– Ποιος έπαιξε πινγκ πονγκ με τους Rolling Stones.
– Από πού πήραν το όνομά τους οι 2002 GR.
– Οι «νονοί» των συγκροτημάτων.
– Ποια πολιτική νεολαία απείλησε τους Socrates.
– Ποιο συγκρότημα έγινε επερώτηση στη βουλή.
– Τι συνέβη πραγματικά στην πρώτη συναυλία των Μουσικών Ταξιαρχιών.
– Εξαιτίας ποιού rocker παραιτήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου.
– Ποιος ιστορικός δίσκος δεν απέδωσε ούτε δραχμή στο δημιουργό του.
– Ποιος όταν άκουσε Μίκη Θεοδωράκη ξενέρωσε και σχημάτισε κορυφαίο γκρουπ.
– Ποιοι ήταν ο «Μεσσίας», ο Τζονιχάκης, ο «Βεζύρης», ο «Jagger» και άλλες θρυλικές φιγούρες του Ελληνικού Rock.
– Το ξύλο στην Πολυτεχνειούπολη μεταξύ πάνκηδων και ροκάδων.
– Τσαμπουκάδες στην Πλάκα.
– Ποιο συγκρότημα «πέταξε» 50.000 λίρες και την καριέρα του στην Αμερική.
– Ποιος δίσκος που γνώρισε επιτυχία στην Αμερική γράφτηκε μέσα σε 8 ώρες.
– Ποια ξένη τραγουδίστρια έκανε επιτυχία παίζοντας τραγούδια ελληνικού γκρουπ στο δίσκο της.
– Τι ομάδα ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Ποιες ποδοσφαιρικές ομάδες υποστηρίζουν οι πρωτοπόροι του Ελληνικού Rock.
Πελόμα Μποκιού
Ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο του Γιάννη Αλεξίου:
Αλέκος Καρακαντάς
«–Τον Μπάμπη Μουτσάτσο, τον ιδιοκτήτη της περίφημης Κουίντα στη Φωκίωνος Νέγρη, τον γνωρίζατε;
Ε, βέβαια, αφού παίζαμε με τους Juniors στο μαγαζί του Μουτσάτσου. Παραμυθένιο μέρος, σαν να είσαι μέσα σε πλοίο. Κρουαζιέρα! Είχε βιτρό με διάφορα συμβάντα της θαλάσσης, βράχια, γυάλες με χρυσόψαρα, δίχτυα, κοπέλες σαν γοργόνες και τέτοια κόλπα είχε ο Μουτσάτσος. Είχε μεγάλο ταλέντο να φτιάχνει μαγαζιά. Καταπληκτικό κλαμπ. Η καλοκαιρινή Κουΐντα στη Γλυφάδα ήταν του Μουτσάτσου. Εκεί είχε έρθει ο Eric Clapton και μας γνώρισε. Ενώ το Igloo, επίσης στη Φωκίωνος Νέγρη, ήταν του Καραμουσαλή, που τα είχε με τη Φοντάνα, την ξακουστή χορεύτρια.»
Δημήτρης Πουλικάκος
« –Περιγράψτε μου μια μέρα… Αδέσποτων Σκυλιών στην εφηβεία σας…
«Δεν θα σου περιγράψω μια μέρα σχολείο, αλλά μια μέρα κοπάνας. Κάμποσοι κινηματογράφοι ξεκινούσαν από τις δέκα το πρωί. Καμιά φορά βλέπαμε και πέντε ταινίες την ημέρα και αν ήταν δυνατόν να την κάνουμε να μπούμε τσάμπα. Σπάνια κουβάλαγα τσάντα. Είχα ένα τετράδιο για όλα τα μαθήματα. Ένα κουρελομπλόκ με ετικέτα Παντετράδιο Δημητρίου Πουλικάκου. Συνήθως το πρωί πήγαινα κι έπινα καφέ στην πλατεία Κολωνακίου, στο παλιό Βυζάντιο. Ο πατέρας μου, πριν γεννηθώ, με είχε γράψει στο Αμερικανικό Κολλέγιο στο Ψυχικό. Μέναμε από την κάτω μεριά της πλατείας Αγάμων (Αμερικής), Θήρας και Ιεροσολύμων. Από κάτω από το παιδικό μου δωμάτιο είναι μπουρδέλο τώρα. Πρώτη δημοτικού πήγα σε ένα σχολείο στο Φάληρο, στου Χατζηκωνσταντίνου. Επειδή στα Πατήσια τα βράδια υπήρχαν ψιλο-αψιμαχίες του εμφυλίου ακόμα, οι γονείς μου για λόγους ασφαλείας έμεναν στους γονείς της μάνας μου στο Φάληρο. Ο παππούς μου ήταν φοβερός κηπουρός, Κωνσταντινουπολίτης. Δευτέρα και τρίτη Δημοτικού πήγα σε ένα ιστορικό σχολείο, του Τoιχόπουλου, στην πλατεία Αμερικής. Από την τετάρτη δημοτικού μέχρι την τετάρτη γυμνασίου πήγα στο Αμερικανικό Κολλέγιο, τότε ήταν οκτατάξιο. Μετά οι άνθρωποι είδαν και αποείδαν και μου δήλωσαν, μαζί με άλλους εκλεκτούς κυρίους πως έχουμε δύο επιλογές: ή φεύγουμε και μας περνάνε στην επόμενη τάξη χωρίς πρόβλημα ή αν επιμείνουμε, σας αφήνουμε μετεξεταστέους σε οκτώ-δέκα μαθήματα και τραβιόμαστε όλο το καλοκαίρι. Τότε εμφανίστηκαν και τα πρώτα σύννεφα στις σχέσεις με τους γονείς μου. Το ’55 ήταν σημαδιακή χρονιά. Μετακομίσαμε στην πλατεία Κολωνακίου, άλλαξα σχολείο και πήγα στου Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, το λεγόμενο τότε του Μακρή. Εκεί έχει τελειώσει και ο Έβερτ. Με την αδερφή του μάλιστα είχαμε και ένα ψιλο-φλερτ μια εποχή. Τη θυμάμαι σαν πολύ ζωντανό κορίτσι και με ιδιαίτερο χιούμορ. Προχωρημένη για την εποχή. Βρέθηκα για πρώτη φορά σε μικτό σχολείο και την έκανα ψώνιο.»
Ο Keith Richards του Σταύρου Λογαρίδη
«Βρίσκομαι στη Μύκονο και έχει έρθει ο Keith Richards να τον φιλοξενήσει ο φίλος μου, ο Μηνάς, το ’92. Στο αεροδρόμιο δεν τον γνωρίζουν και τον ρωτάνε ποιος Keith Richards και αυτός τσαντισμένος απαντά: “The Rolling Stones!”. Α! λένε. Παίρνει τηλέφωνο τον Μηνά και εκείνος τον φέρνει το βράδυ στ’ «Άστρα». Όπως είμαστε παρέα, ακόμη δεν μας έχουν συστήσει, ο Κeith πάει στην τουαλέτα και όπως γυρίζει αισθάνομαι ένα χέρι εδώ την ώρα που πάω ν’ ανάψω τσιγάρο. Είναι ο Keith με το τσιγάρο του και κάνει μια και μου το παίρνει από το στόμα. “Hello Man!”. Την άλλη μέρα με ρωτάει ο Μηνάς αν έχω καμιά κιθάρα, γιατί θέλει να παίξει ο Keith. Πάω σπίτι του και μου ανοίγει την πόρτα με τα σώβρακα. Στους καναπέδες κοιμόντουσαν τα παιδιά του και μάζευε σεντόνια για να κάτσουμε. Στο σπίτι έμενε και η γυναίκα του. Αγουροξυπνημένος, μια γιαγιά στο πρόσωπο και ένα τεκνό στο σώμα, έμοιαζε δεκαοκτάχρονου. Είχε δύο σακούλες γεμάτες κασέτες. Πάμε σε μια περιοδεία τώρα και θέλω να δουλέψω κάποια τραγούδια. Πόσο θα κρατήσει η περιοδεία; Ενάμιση με δύο χρόνια! Φάγαμε πρωινό, του έδωσα την κιθάρα μου. Μιλήσαμε και του είπα: αν ζούσες στην Ελλάδα, δεν ήσουν Εγγλέζος και το όνομά σου ήταν άλλο και ήθελες να παίξεις rock’n’roll σήμερα, θα ήσουν ταξιτζής.»
Δέσποινα Γλέζου
«– Η πρώτη rock κατάστασή σου πότε συνέβη;
Στο Rodeo με τον Σαββόπουλο. Είχε έρθει και μ’ είχε ακούσει στα Ταβάνια, και το ’68, ’69, ’70 εκεί ήμασταν εγώ, η Μαρίζα Κωχ με τον Διονύση και τα Μπουρμπούλια, ή εγώ, ο Γιώργος Ρωμανός με τον Διονύση. Από το Rodeo πέρασαν περίπου δέκα καλλιτέχνες της γενιάς του Woodstock, από τον Cat Stevens μέχρι τον Isaak Hayes, και μας αποθεώνανε! Έρχονταν στην Ελλάδα και στο Rodeo να δουν το πρόγραμμα. Έβγαινα με μια κιθάρα, έλεγα τα τραγούδια μου κι άλλα που μου αρέσανε κι εκφράζανε το είναι μου. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν κάτι το καταπληκτικό. Το κοινό δεν ήταν χωμένο μέσα στον εαυτό του, να σκέφτεται την αγαπημένη του όταν ακούει ένα τραγούδι, συμμετείχε στον κάθε στίχο, στο κάθε νόημα, και το βίωνε σαν να ήταν ο καθένας τους πάνω και το εξέφραζε. Πολλή δύναμη είχε αυτό το κοινό.»
Λήτης
«–Τσαμπουκάδες γινόντουσαν τότε;
Αν γινόντουσαν… ένα κάρο. Ξυλίκι να δεις που παίζαν οι skinheads, που ήταν Γ΄ Ράιχ, τα ξέρεις. Σ’ ένα θεατράκι στου Παπάγου, και βγαίνει ο Μήτσος ο Πουλικάκος με ξυρισμένο το κεφάλι στο μικρόφωνο: «Καλησπερίζω τους τένυ μπόυδες της δεκαετίας του ’80». Όχι τέντυ-μπόηδες, αλλά τένυ μπόυδες! Κι έγινε χαμός. Άρχισαν παίζουν ξύλο μοϊκάνηδες και πάνκηδες. Στην Πλάκα έπεφτε πολύ ξύλο. Υπήρχαν μάγκες που έσπαγαν το μπουκάλι και το χώνανε. Ο Δημήτρης Κροκίδης από τους Τρυκ και ο Γιάννης ο Βεζυρόπουλος φοράγανε κονκάρδες, όπως όλοι τότε στη δεκαετία του ’80. Έλεγα λοιπόν ένα τραγούδι στο Rodeo: «Ε, ψιτ μικρέ εσύ με τις κονκάρδες, αυτούς που κουβαλάς πάνω στο σακάκι είναι συγγενείς σου; Όχι! Άντε γαμήσου, φτιάξε μια κονκάρδα που να ‘χει τη μορφή σου». «Λήτης, Λήτης!» από κάτω. »
Λήτης και Ιζόλδη
Πληροφορίες μουσικής βραδιάς
«Οι Πρωτοπόροι του ελληνικού ροκ» γιορτάζουν τη δεύτερη έκδοση, την Παρασκευή 5 Νοεμβρίου με πάρτι, στο πλέον ιστορικό ροκ κλαμπ της Αθήνας, στο Κύτταρο (Ηπείρου 48 & Αχαρνών – www.kyttarolive.gr, 210 8224134 – 697 764 1373 & [email protected]) με All Stars Band & Special Guests, Νίκο Σπάθα & Jacks Full play Socrates / Markella Panayotou φωνητικά, ενώ θα υπάρξει pre + after party με Greek Rock Vinyl dj set by Michael Limnios.
Είσοδος δωρεάν, περιορισμένος αριθμών προσκλήσεων. Παραλαβή προσκλήσεων: ΚΥΤΤΑΡΟ: 9-12 π.μ. & 5-7 μ.μ. καθημερινά και MUSIC CORNER: Πανεπιστημίου 56 : 9 π.μ.- 9 μ.μ. Το εισιτήριο / πρόσκληση, αφορά αποκλειστικά την είσοδο στον χώρο (μπαρ).
Για κράτηση θέσης καθήμενου σε τραπέζι, επικοινωνείτε στο 210 8224134.
Θα τηρηθούν τα πρωτόκολλα υγείας.
Όλο το φωτογραφικό υλικό είναι από το βιβλίο του Γιάννη Αλεξίου.
