Ήταν μια μαγική βραδιά αυτή που όλοι ζήσαμε στον λόφο των Νυμφών στο Θησείο στις 22 Ιουνίου. Εκεί, τα αδέλφια, Μιχάλης και Παντελής Καλογεράκης, πλημμύρισαν με τις μελωδίες τους τον χώρο και με τρόπο μεταφυσικό μας ταξίδεψαν μέχρι το… φεγγάρι που κυριαρχούσε στον Αττικό ουρανό και ήθελε μία μόνο νύχτα ακόμη για να γεμίσει.
Σπάνιοι καλλιτέχνες και οι δύο. Με σπάνιες καταβολές, μουσικό ήθος και με ταλέντο ξεχωριστό. Πατώντας στιβαρά πάνω σε βυζαντινά και ρεμπέτικα ηχοχρώματα και σ΄έναν «βαρύ» και μεστό στίχο που έκοβε την ανάσα με τον πλούτο των νοημάτων του, έστησαν μία υπέροχη μουσική γιορτή.
Η σύλληψη της νέας τους δουλειάς κρύβει μέσα της ένα μεγάλο ρίσκο: προτείνουν τη δημιουργική συνύπαρξη του κόσμου του Ρεμπώ με τον ποιητικό κόσμο του ρεμπέτικου. Τα «Ρεμπώτικα» δηλαδή. Το «πάντρεμα» των δύο αυτών κόσμων ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2016 όταν τα αδέρφια Καλογεράκη άρχισαν τη μελέτη της αλληλογραφίας του Ρεμπώ με τον Βερλαίν, όπου μέσα από τις επιστολές αυτές ξεδιπλωνόταν η πορεία της ερωτικής τους σχέσης. Βασικός άξονας της νέας τους αυτής δουλειάς στάθηκαν οι σημαντικοί σταθμοί της πενταετούς σχέσης τους μέσα από 9 επιστολές τους που μεταλλάχθηκαν σε 9 ρεμπώτικα τραγούδια: από την πρώτη επιστολή τον Σεπτέμβρη του 1871 που αποστέλλει ο Ρεμπώ στον 27χρονο Πωλ Βερλαίν, που ζούσε νιόπαντρος στο Παρίσι με την έγκυο γυναίκα του μέχρι και την τελευταία τους συνάντηση το 1875, από τη γνωριμία τους μέχρι και το χωρισμό τους.
Πραγματικά δεν ξέρω πως τα δύο αυτά νέα παιδιά κατάφεραν να υλοποιήσουν μία τόσο τολμηρή ιδέα. Πάντως το «πάντρεμα» αυτό ήταν αν μη τι άλλο συγκινητικό και επικοινώνησε άριστα με το σήμερα. Αυτή τη συνομιλία, που αποτελούσε έναν εμπνευσμένο σχολιασμό της θυελλώδους αυτής σχέσης μέσα από την ερωτική θεματολογία των κλασικών ρεμπέτικων τραγουδιών είχαμε την τύχη να ακούσουμε στο Αστεροσκοπείο Αθηνών.
Και εκεί όλα ήταν μαγικά. Το σκηνικό, η μουσική, οι καλεσμένοι, η αύρα των δύο αδελφών, η συγκυρία, η χημεία τους… Η μουσική τους κάλυψε τα πάντα και η σχέση ανάμεσα στον Ρεμπώ και τον Βερλαίν μπήκε στο επίκεντρο της προσοχής μας για μιάμιση περίπου ώρα.
Ο Παντελής και ο Μιχάλης Καλογεράκης άλλοτε απήγγειλαν κι άλλοτε ερμήνευαν ρεμπέτικα τραγούδια και τις επιστολές των δυο ποιητών παρασύροντάς μας στο ιδιότυπο μουσικό τους σύμπαν, όπου ο απαγγελόμενος λόγος έδενε θαυμάσια με τον μουσικό λόγο…
Σταθμοί της παράστασης αυτής ήταν τα ρεμπέτικα τραγούδια όπως: Λόγια ανταλλάξαμε βαριά (Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, μουσική: Τώνης Μαρούδας), Η Καταιγίδα (Στίχοι, μουσική: Τόλης Χάρμας), Ο Αντώνης ο Βαρκάρης (Στίχοι: Οικονόμου Πιπίτσα, μουσική: Περιστέρης Σπύρος), Το Παλιόπαιδο (Στίχοι: Σωτηρία Μπέλλου, μουσική: Γαβριήλ Μαρίνος), Μονά ζυγά (Στίχοι: Δημήτρης Γιαννουκάκης, μουσική: Μιχάλης Σουγιούλ), Θα φύγω, θα με χάσεις (Στίχοι, μουσική: Γιώργος Μητσάκης).
Στην ατμόσφαιρα της παράστασης συνέβαλαν μοναδικά με τις ερμηνείες τους οι: Λένα Κιτσοπούλου, Ελένη Κοκκίδου, Νεφέλη Φασούλη, Απόστολος Κίτσος, Μάνος Πετράκης.
Η δουλειά των αδελφών Καλογεράκη κυκλοφορεί από τη Μικρή Άρκτο σε μία εξαιρετικά καλαίσθητη έκδοση…
Την ενορχήστρωση του δίσκου υπογράφει ο σταθερός συνεργάτης τους Απόστολος Κίτσος.
