8

Ένας δίσκος, το «8», που φαίνεται σα να ήρθε από το πουθενά, χωρίς κάποια προηγούμενη διαδρομή. Ταυτόχρονα όμως και ένα ντεμπούτο album το οποίο, χωρίς μεν να καινοτομεί, πλημμυρίζει από μιαν κάποτε ακόμα και απολαυστική φρεσκάδα, σφιχτοδεμένες μπαλάντες που δεν πλατειάζουν μουσικά ούτε στιγμή και σε ορισμένες περιπτώσεις ποικίλονται από γλυκύτατους jazz ή και latin ενορχηστρωτικούς υπαινιγμούς με στίχους προσωπικότατους και συχνά πολύ εσωτερικούς μεν αλλά ούτε στο ελάχιστο εσωστρεφείς ή «κλειστοφοβικούς».
Αυγή 31/11/13