Βιογραφικό
Ήμουν παιδί γελαστό μα μυστήριο, το δεξί μάτι έβλεπε τον κόσμο όπως έχει, το αριστερό έβλεπε πάντα το παλλόμενο φως του κόσμου όπου έφτιαχνε μουσική. Τον πιο πολύ καιρό τον περνούσα στην αριστερή μου πλευρά. Αγαπημένο παιχνίδι σε κάθε βήμα μια λέξη σε λούπα μέχρι να χάσει το νόημά της. Αργότερα ανέβαινα στο πιο ψηλό σημείο και τραγουδούσα στον Ήλιο κι όταν φυσούσε Βοριάς μετρούσα τη δύναμή μου στην ώρα που σαν το άγαλμα ούτε βλεφάριζα κόντρα του.
Διαισθανόμουν την πικρή μοίρα αντικειμένων, ζώων, φυτών, ανθρώπων και παρηγοριόμουν φτιάχνοντάς τους τραγούδια και γράφοντας ποιήματα σε γιορτές και κηδείες. Στα τέσσερα ξεκίνησα μπαλέτο, στα δέκα κιθάρα. Η σύμφωνη με τα φυσικά μου χαρίσματα «ρύθμιση» από τους καλλιτέχνες γονείς ήταν να γίνω φίρμα λαϊκή -για αυτό άλλωστε με βάφτισε η Ρίτα Σακελαρίου. Αντιστάθηκα στη μοίρα με ξεροκεφαλιά ανυπότακτου παιδιού όταν το βάζουν τιμωρία. Άτυχη με τους περισσότερους δασκάλους – παντελώς ανέμπνευστοι, η εγγραφή του κόσμου έγινε μέσα μου στραβά κι ανέσωστα.
Μπήκα απροετοίμαστη, άτσαλα και γκροτέσκα στην ενήλικη ζωή που συνέπεσε με την επαγγελματική, σαν τον κλόουν που εκσφενδονίστηκε απ’ το κανόνι στο φως του τσίρκου κι έσκασα στη σκηνή με το κεφάλι. Ο κόσμος το πήρε για ώριμη εκτέλεση ζητώντας κι άλλο. Από τότε πέθανα πολλές φορές, κάθε φορά και πιο εκλεπτυσμένα. Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να μην προσγειωθώ και να πετάξω.
Ζω πλέον στη χαραμάδα της ελευθερίας ανάμεσα στην αναγκαιότητα και στην τύχη. Εδώ και αρκετά χρόνια δεν έχω αφεντικό στην καλλιτεχνική μου ζωή, δρω πέρα από τη σύγκριση. Έχω απλές επιδιώξεις: να φτιάχνω όσο πιο επιδέξια μπορώ το δικό μου ψωμί. Εκτιμώ το ψωμί των άλλων μα τρώω πάντα απ’ το δικό μου. Φορώ την κιθάρα μου κατάστηθα, την αγαπώ και τη διδάσκω.
Επεκτάθηκα στα άγνωρα χωράφια του βιντεοκλίπ από ανάγκη μα ανακάλυψα άλλη μια δημιουργική ευτυχία. Η φωνή μου έχει τη διαύγεια των σκέψεών μου και τη χροιά της ψυχής μου. Γράφω δύσκολα, κάνω δίσκους αραιά. Τα βασανίζω και με βασανίζουν καιρό μέχρι να δημοσιεύσω. Όσοι έχουν ανοιχτή καρδιά τα νιώθουν.
Ό,τι έγινα το χρωστώ στην αγάπη.
Συνεργασίες:
Έχει συνεργαστεί δισκογραφικά με τον συνθέτη και τραγουδοποιό Νίκο Γρηγοριάδη έχοντας δώσει πολλές παραστάσεις σε Αθήνα και επαρχία (1995-2019), με την Μαρίζα Κωχ στην παιδική μουσική παράσταση «Η Γοργόνα ταξιδεύει τον Μικρό Αλέξανδρο» (1995-1999), έχει διδάξει μουσικοκινητική αγωγή στο «Εργαστήρι Βιωματικής Μουσικής Κίνησης & Λόγου Μαρίζα Κωχ» (2015-2018), ο διεθνούς φήμης σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος έχει σκηνοθετήσει τα πρώτα της βίντεο κλιπ, έχει βραβευτεί σαν καλύτερη ποπ ερμηνεύτρια το 1998, οι δίσκοι της πάντα είναι μέσα σε αυτούς που ξεχωρίζουν και τα τραγούδια της παίζονται στο ραδιόφωνο και στο Mad TV.
Συνεργασίες σαν ερμηνεύτρια :
- Στη μοναξιά του φάρου (1995) Νίκος Γρηγοριάδης Κατερίνα Κυρμιζή (Θάλασσα, Ασημένιος Κύκλος, Τι θα γίνει με το γάμο;) album
- Faros (1997) Nikos Gregoriadis feat. Κατερίνα Κυρμιζή (Wasteland, Silver Circle) album
- Αλφάδι (2000) Νίκος Γρηγοριάδης feat. Κατερίνα Κυρμιζή
(Νυχτερινό, Αλφάδι, Ταξίδι Σιωπής, Άντε Γεια) album - Τραγουμύθια & Παρατράγουδα (2019) Γιώργος Θεοφάνους, Φάνης Μαργαρώνης, feat. Κατερίνα Κυρμιζή (Ο Κρόνος) album
Συνεργασίες σαν συνθέτης & στιχουργός :
- Νέοι στιχουργοί στο φως (2016) Various Artists album
(Δεν είναι αργά, μουσική & ερμηνεία : Κατερίνα Κυρμιζή)
- Ο Φρίξος το Φίλαυτο Φταπόδι (2017) Βιβλίο Αγγελική Μανούσου
(το ομώνυμο τραγούδι, στίχοι –μουσική : Κατερίνα Κυρμιζή)
- Αν η Αγάπη ήταν δρόμος (2018) Γιώργης Χριστοδούλου, album
(Δίχως Λόγο, στίχοι-μουσική : Κατερίνα Κυρμιζή)
- Μην το πεις (2019) Ξένια Ροδοθεάτου, single
(το ομώνυμο τραγούδι, στίχοι-μουσική : Κατερίνα Κυρμιζή)