Tiger Lillies: Τρεις σκιές με ρεμπέτικες ιστορίες και τραγούδια για τον covid

Στα 32 χρόνια της καριέρας τους, οι Tiger Lillies, έχουν δεχθεί δεκάδες χαρακτηρισμούς. Σαγηνευτικοί, πρωτοποριακοί, βλάσφημοι, προκλητικοί, νονοί της avant garde σκηνής, μετά punk τρίο, ανατρεπτικοί και ο κατάλογος δεν τελειώνει. Την Τετάρτη το βράδυ στο Ηρώδειο, με τίτλο «The Crack οf Doom and other quarantine tales», απέδειξαν για μια ακόμη φορά, ότι είναι πάνω από οποιονδήποτε ευφάνταστο επιθετικό προσδιορισμό.

Οι τρεις σκιές – όπως αυτές αποτυπώνονταν στιγμές στιγμές στο τοίχο της σκηνής με τα παιχνιδίσματα που έκαναν τα φώτα– από το Ηνωμένο Βασίλειο, δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από να σχολιάσουν ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Με χιούμορ, συχνά-πυκνά μαύρο, και με όχημά τους τη μουσική, συνεχίζουν να είναι οι προφήτες των τελευταίων τριών δεκαετιών. Αν οι Tiger Lillies απουσίαζαν, έπρεπε με κάποιο τρόπο η κοινωνία και ο σύγχρονος πολιτισμός να τους εφεύρει. Τους εφηύρε όμως στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 ο Μάρτιν Ζακ, με τη σατιρική του πένα στους στίχους των τραγουδιών αλλά και την ιδιόρρυθμη μουσική του.

Με φόντο την Ακρόπολη, οι Μάρτιν Ζακ (ακορντεόν, φωνητικά, πιάνο, κιθάρα, φυσαρμόνικα, γιουκαλίλι), Άντριαν Στάουτ (κοντραμπάσο, φωνητικά, άρπα γνάθου, μουσικό πριόνι) και Τζόνας Γκόλαντ (τύμπανα, φωνητικά, κρουστά) είχαν στη φαρέτρα τους το «Lemonaki» ή αν θέλετε τα «Greek Songs», για πρώτη φορά live. Πρόκειται για το τελευταίο τους άλμπουμ, το οποίο είναι αφιερωμένο στα ρεμπέτικα τραγούδια. Ο Άντριαν Στάουτ είναι άλλωστε συχνός επισκέπτης της Ελλάδας, «γνωρίστηκε» με τα ρεμπέτικα, μύησε και τους υπολοίπους και οι θεατές του Ηρωδείου απόλαυσαν κομμάτια, όπως μεταξύ άλλων τα «Lemonaki», «Jacket», «Midnight», «In Piraeus», «Cloudy Sunday». Φυσικά πρόκειται για ρεμπέτικα κατά Tiger Lillies.

Γνωρίζοντας τη θεματολογία των ρεμπέτικων με τις ουσίες, το αλκοόλ, τις πόρνες και τις ιστορίες του λούμπεν προλεταριάτου, του προπολεμικού Πειραιά, έστησαν το δικό τους παιχνίδι, στιχουργικά και μουσικά. Άκρως ενδιαφέρουσα προσέγγιση από τους τρεις βρετανούς μουσικούς, οι οποίοι έδειξαν ότι μπορούν να αντιληφθούν διαφορετικούς πολιτισμούς, να τους φιλτράρουν και να τους παρουσιάσουν εμποτισμένους μέσα από τη δική τους κοσμοθεωρία.

Ήταν όμορφο το σκηνικό, οι μακιγιαρισμένοι περφόρμερ να ερμηνεύουν τη δική τους «Συννεφιασμένη Κυριακή» («Cloudy Sunday»). Ενδιαφέρον θα είχε, επίσης, αν οι: Μάρκος Βαμβακάρης ή Βασίλης Τσιτσάνης ήταν παρόντες στη μουσική παράσταση του αρχαίου ρωμαϊκού ωδείου και ποια θα ήταν η άποψή τους.

Αν και το κύριο μενού της βραδιάς περιελάμβανε τα… ρεμπέτικα των Tiger Lillies, δεν έλλειψαν οι ιστορίες τους για τον κορονοϊό, όπως για παράδειγμα τα «The boy», «Wish that you were» αλλά και παλαιότερα κομμάτια όπως τα «Gypsy lament», «Crack of doom», «Murder».

To σόου της Τετάρτης, δεν ήταν το πρώτο τους στην Ελλάδα, αλλά ούτε το τελευταίο. Ίσως, γι’ αυτό οι φίλοι τους στην Αθήνα δεν τους τίμησαν με την sold out παρουσία τους. Ενδεχομένως να τους τρόμαξε το μέγεθος του Ηρωδείου. Ενδεχομένως η μουσική και τα τραγούδια τους να θέλουν αλκοόλ και τσιγάρο σε κατώγια. Όπως και να έχει, όμως, η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν επί σκηνής, ήταν σκοτεινή και μεταβαλλόμενη με στιγμές θλίψης, πικρόχολου μαύρου χιούμορ και ασύλληπτης ομορφιάς.

Photo Credits: Αφροδίτη Ζαγγανά (shorturl.at/vyQTV