Λίγο από δω, λίγο από ‘κει, περνάνε οι μέρες κι όταν κάποια στιγμή πέσει το βλέμμα σου στο ημερολόγιο λες «μα πότε πέρασαν;» ή «τι έκανα εγώ όλο αυτό τον καιρό;»
Η δική μου πάντως μέρα της…. μαρμότας, διακόπηκε ευχάριστα τις προηγούμενες μέρες από ένα δύο πραγματάκια που δύσκολα θα τα βλέπαμε στις ωραίες προ εγκλεισμού εποχές. Μετακίνηση 7 (κουζίνα- καναπές) και ιδού τι έγραψα στις σημειώσεις μου για να έχω να θυμάμαι.
Τρίτη 8 Δεκεμβρίου
Δέκα δικοί μας τραγουδοποιοί διασκευάζουν Lennon (και Beatles γενικότερα) με αφορμή το αφιέρωμα που οργάνωσε ο Kosmos 93.6 για τα 40 χρόνια από την δολοφονία του John Lennon. Η ιδέα εξαιρετική. Το αποτέλεσμα επίσης. Η απλότητα, η χάρη, το συναίσθημα μέσα από στίχους που, παρότι νομίζεις ότι και να τους στύψεις δεν έχουν πλέον να σου δώσουν, διαπιστώνεις το ακριβώς αντίθετο (ζουν ξανά και ξανά και ξανά) μέσα από τη ματιά της νεότερης γενιάς. Της κάθε νεότερης γενιάς.
Προσωπικά, μου άρεσε η πρωτοβουλία αυτή του Kosmos και πέρα από το καλλιτεχνικό της αποτέλεσμα (που όπως είπα μόνο αμελητέο δεν ήταν). Μου άρεσε γιατί μέσα σ’ αυτήν τη συγκυρία, που όλοι χουχουλιάζουμε στους καναπέδες (και το μόνο που μπορεί να μας ξυπνήσει και να μας κάνει να σταυροκοπηθούμε και να φτύσουμε τον κόρφο μας είναι κάτι ακατανόητες τροπολογίες για υποχρεωτικές ποσοστώσεις ελληνικού/ξένου ρεπερτορίου σε όλα τα ραδιόφωνα), κινήσεις σαν κι αυτή του Kosmos μοιάζουν με κάλεσμα συνάντησης όλων των τάσεων της μουσικής και των ανθρώπων της- πέρα από «παρεάκια», ποσοστώσεις ή ρεπερτόρια.
Lennon και Beatles το μοναδικό κίνητρο. Και γύρω τους μια εκλεκτή ομάδα τραγουδοποιών που ο καθένας έβαλε τον δικό του εαυτό, προτάσσοντας συναίσθημα και έμπνευση, έναντι των άρτιων μέσων που ενδεχομένως θα τους παρείχε μια πλήρως «επαγγελματική» ηχογράφηση έξω από τα σπιτικά τους studio.
Κάθε τραγουδοποιός και ο κόσμος του: Εσωτερική και χαμηλόφωνη (ορκίζομαι!) η Νατάσσα Μποφίλιου στο “Eleanor Rigby” του ΜακΚάρτνευ –κομμάτι που είχε εντάξει κάποτε και στα live της. Με την ιδιαίτερη χροιά της και την κοριτσίστικη γλύκα της η Ανδριάνα Μπάμπαλη στο “For no One” (επίσης του Μακ Κάρτνευ). Αργόσυρτο σαν προσευχή και με ιδιαίτερη ενορχήστρωση το “Βecause” από την Κατερίνα Πολέμη. Σε κλίμα “road movie” και Ράι Κούντερ το “Working Class Hero” από τον Μανώλη Φάμελο, κορίτσι της folk με την κιθάρα της η Μαρία Παπαγεωργίου στο “Black Birds”. Nalyssa Green και το πιο αέρινο “Imagine” που έχετε ακούσει τελευταία, “Jealous Guy” από τον τροβαδούρο Στάθη Δρογώση, “Real Love” από την Κατερίνα Ντούσκα (τι ιδιαίτερη φωνή !!), “All you Need is Love” από την Sugahspank και το μεταφυσικό ταξίδι στο σύμπαν που έφτιαξε για το “Lucy in the Sky with Diamonds” ο Theodore.
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου
Οι on line συναυλίες, όπου πληρώνεις το κάτιτις σου και στήνεσαι στην οθόνη, είναι μια πολύ καινούργια ιστορία, που ακόμη δεν έχει προλάβει να δοκιμαστεί ως θεσμός (προσωπικά εύχομαι να μη χρειαστεί). Αυτό που ίσως δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό, είναι το πόσο ακριβό και δύσκολο σπορ είναι από την πλευρά των διοργανωτών –ήχος, φώτα, σκηνοθέτης, κάμερες, μικρόφωνα, γενικά άρτια τεχνική υποστήριξη– με αποτέλεσμα να μην είναι εύκολο, ακόμα και για έναν δυνατό καλλιτέχνη να πάρει το ρίσκο.
Όταν άκουσα, λοιπόν, ότι ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος διοργανώνει μεγάλο διαδικτυακό event στο Μέγαρο Μουσικής (μέσω της e-Stage.gr) για να ενισχύσει στο Ταμείο Αλληλεγγύης των μουσικών – είχα πολλές αμφιβολίες. Από πολλές απόψεις.
Το αποτέλεσμα την Κυριακή το βράδυ της 13ης Δεκεμβρίου ήταν μάλλον μια ευχάριστη έκπληξη (με κάποιες μικρές αντιρρήσεις). Καταρχάς από την σκηνή του Μεγάρου πέρασε μια πλειάδα τραγουδιστών, από τους πιο «κλασσικούς» (Νταλάρας, Μητσιάς, Γλυκερία) μέχρι την πολύ νεότερη γενιά, όπως η Μαρίνα Σάττι ή ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, line up που έδινε μια αίσθηση συνέχειας και ενότητας στο χώρο. Τραγουδοποιοί: Πορτοκάλογλου, Δεληβοριάς, Πασχαλίδης, Τσακνής, Περίδης, Θηβαίος, Δρογώσης, Φάμελλος, Μουζουράκης. Νεότερες φωνές όπως ο Πάνος Μπούσαλης, αλλά και καταξιωμένες όπως οι Μελίνα Κανά, Αναστασία Μουτσάτσου, Δημ. Μπάσης, Κώστας Μακεδόνας, Μανώλης Λιδάκης, Ρίτα Αντωνοπούλου Βιολέτα Ίκαρη, Βασίλης Λέκας, Κώστας Θωμαΐδης.
Μια ευρύτερη οικογένεια. Μουσικοί στο φόντο – όλα τα πρωτοκλασάτα ονόματα-και οι καλεσμένοι τραγουδιστές που εναλλάσσονταν, χωρίς πολλά λόγια, χωρίς σκηνοθεσίες. Κι ενώ όλη αυτή η ιστορία είχε την ψύχρα της άδειας αίθουσας (μάλιστα κάποιες από τις κάμερες έδειχναν, κατά καιρούς τον άδειο χώρο) και μάλλον από άποψη ήταν μια δωρική παρουσίαση που δεν σε άφηνε να ξεχάσεις την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, εν τούτοις είχα την αίσθηση ότι έβλεπα ένα καλοστημένο event, που στηρίχθηκε σε μια άρτια παραγωγή και σε μια μεγάλη ομάδα καλλιτεχνών (μουσικοί και τραγουδιστές) που το υπερασπίστηκαν όσο καλύτερα μπορούσαν.
Από οικονομική άποψη όμως αυτό το πρώτο μεγάλο διαδικτυακό event που οργάνωσε ο ΠΜΣ με την στήριξη της ΕΡΤ -ας το πούμε μια μεγάλη διαδικτυακή πρόβα generale γιατί απ’ ότι ακούω θα ακολουθήσουν και άλλα παρόμοια από άλλους καλλιτεχνικούς φορείς και συλλόγους- είχε μέτρια απόδοση (γύρω στα 4.000 εισιτήρια) Βάλτε 4.000 επί ένα μέσο όρο 5 ευρώ (3, 5 και 10 ευρώ ήταν το αντίτιμο για να μπεις) το ποσό που μαζεύτηκε για το Ταμείο Αλληλεγγύης είναι σίγουρα πολύ καλύτερο από το τίποτα. Χριστούγεννα έρχονται, αχρείαστο να είναι (αλλά δυστυχώς ισχύει το αντίθετο).
Το πραγματικά θετικό είναι ότι κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνεις ότι υπάρχει μια τάση συσπείρωσης του χώρου που εκτός των άλλων δείχνει ότι στα δύσκολα- στα πολύ δύσκολα- μπορεί να επέλθει και αυτή η πολυπόθητη κοινή προσπάθεια, χωρίς ταμπέλες ή κομματικά στρατόπεδα , που τόσο πολύ ταλανίζουν αιώνες τώρα τον καλλιτεχνικό χώρο. Θα μπουν άραγε νέες βάσεις σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία; Το ευχόμαστε… Κι εδώ να πω τι με ενόχλησε ως ακροατή, τι μου έλειψε…
Καταρχάς αναρωτήθηκα γιατί να μη συμμετέχουν τρία τέσσερα βασικά ονόματα –Σαββόπουλος, Γαλάνη, Πρωτοψάλτη, Αρβανιτάκη– αλλά πείτε ότι αυτό είναι δικό μου το θέμα. Εκείνο που θεωρώ όμως ότι περίσσευε στην συγκεκριμένη εκδήλωση είναι ότι η τόσο φορεμένη συνδικαλιστική ρητορεία με την οποία ξεκίνησε. Γιατί για παράδειγμα να ακούσουμε από τον πρόεδρο του συλλόγου Βασ. Παρασκευόπουλο περί ΜΕΘ, ιδιωτικών κλινικών και πρακτικών καταστολής της κυβέρνησης που έχει βάλει στο μάτι την νεολαία; Μπορώ να του εγγυηθώ ότι θα είχαμε πάρει μια χαρά το μήνυμα αν έθιγε τα του οίκου του (μουσικούς) που ενώ είναι σπουδαίος οίκος ένα …τσαφ θέλει για να χωριστεί στα εξ ων συνετέθη. Κρίμα δεν είναι;
