Οι καιροί που ζούμε είναι εξαιρετικά δύσκολοι για τον πολιτισμό μας. Η πανδημία να καταλαγιάσει δε λέει και οι μουσικές σκηνές και οι συναυλιακοί χώροι είναι σε παύση για περισσότερο από έναν χρόνο. Το καλοκαίρι πλησιάζει και ενώ άλλες χρονιές θα είχαμε κλείσει ήδη τα εισιτήριά μας για τα live που δε θα θέλαμε με τίποτα να χάσουμε, τώρα ψάχνουμε και ξαναψάχνουμε και τίποτα δε βρίσκουμε. Όλες οι μεγάλες ξένες συναυλίες μετατίθενται για το 2022, ενώ για τα ελληνικά μουσικά δρώμενα επικρατεί σιγή ιχθύος.
Η περίοδος αυτή έπληξε τον χώρο της μουσικής ανεπανόρθωτα. Κράτησε τους καλλιτέχνες μακριά από το «ζωντανό» κοινό τους. Αυτό είναι ένα συμπέρασμα το οποίο ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει. Φαίνεται, όμως, πως ενεργοποίησε μοναδικά τους δημιουργικούς τους αισθητήρες. Έτσι, από το φθινόπωρο και μετά, όταν δηλαδή όλοι κατανοήσαμε και χωνέψαμε πως όλοι οι πολιτιστικοί χώροι θα είναι κλειστοί, στα μουσικά studio γίνεται το … αδιαχώρητο. Καταξιωμένοι και νεότεροι μουσικοί τα κατακλύζουν καθημερινά προκειμένου να ηχογραφήσουν τις νέες τους δουλειές. Οι πληροφορίες μας λένε πως εκεί σημειώνεται το απόλυτο sold out και πως οι καλλιτέχνες περιμένουν ουρά μέχρι και τις πρώτες πρωινές μέχρι να έρθει η σειρά τους!
Τα παραδείγματα είναι πραγματικά πάμπολλα. Από τους Πυξ Λαξ (μόλις κυκλοφόρησε νέο άλμπουμ τους υπό τον τίτλο «Μέσα από τις φωνές των Φίλων»), τον Γιάννη Κότσιρα (με το «Κοίτα Γύρω») και τη Νατάσσα Μποφίλιου (με την «Εποχή του θερισμού»), μέχρι την Ελεονώρα Ζουγανέλη (πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε ολοκαίνουριο άλμπουμ με διασκευές το «Πάρτο αλλιώς»), τον Κωστή Μαραβέγια (ακούσαμε πρόσφατα το «Ρίτα» το πρώτο single από ένα άλμπουμ που ετοίμασε στο home studio μου κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης καραντίνας), αλλά και τον Γιώργο Νταλάρα (με την «Κασέτα του Μελωδία»).
Εκείνο, όμως, που προξενεί μεγάλη εντύπωση είναι οι δεκάδες νέοι καλλιτέχνες που βγάζουν ο ένας μετά τον άλλον νέα τραγούδια και άλμπουμ. Καθημερινά το μέιλ μας γεμίζει με νέες δουλειές, τόσες πολλές που πλέον δεν προλαβαίνουμε να τις ακούσουμε όλες. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη θαυμάσια νέα ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη (με τίτλο «Κάτι σαν ήλιος»), τον συγκινητικό «Superman» του Θοδωρή Μαυρογιώργη, τον σαρωτικό Good Job Nicky και την αιθέρια φωνή της Μαριάνας Κατσιμίχα, την ενδιαφέρουσα ανεξάρτητη παραγωγή της Sophie Lies κατά κόσμον Μαρίας Σαχπασίδη, «Μια Πέτρα Σαν Σπίτι», το εκπληκτικό οργανικό «Human Land» του Άρη Ζέρβα, αλλά και το νέο μουσικό έργο του Ανδρέα Κατσίγιαννη «Της Σιωπής ο Τόπος». Και δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι και πολλοί πολλοί άλλοι που προσπαθούν να κάνουν τις φωνές τους να ακουστούν…
Τελικά η πανδημία εμπνέει. Όχι αυτή καθεαυτή, αλλά η επιβεβλημένη μουσική σιωπή, η απαγόρευση της ζωντανής έκθεσης στο κοινό. Οι καλλιτέχνες μάλλον πείσμωσαν και δεν το έβαλαν κάτω. Διοχέτευσαν την ενέργειά τους στη δημιουργία. Και μάλλον καλά έκαναν, γιατί αυτή η χρονιά είναι μέχρι στιγμής εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μουσικά!
